پایگاه مقاومت بسیج شهدای بلسبنه

برداشت‌ها از نتایج هفتم اسفند بسیار متنوع و مختلف است ولی آنچه می‌توان در کلیت مجلس دهم به آن اشاره کرد و روی آن ایستاد، شکست دو جریان مدعی (اصلاحات و اصولگرایی) در انتخابات مجلس بود.

کارشناسان معتقدند هر دو جریان اصولگرایی و اصلاح‌طلب اگرچه در مجلس دهم توفیقاتی کسب کرده‌اند ولی در اصل مردم به هیچ‌یک از این دو گفتمان، اعتماد کافی نداشتند و عملاً مجلس دهم روی کاغذ متعلق به هیچ‌یک از این دو جریان نیست، جریان اصولگرایی با بیشترین درصد از راه‌یافتگان به مجلس می‌تواند مدعی پیروزی در کشور شود و اصلاح‌طلبان با پیروزی قاطع لیست منسوب به آن‌ها در تهران، می‌توانند به‌نوعی دیگر ادعای پیروزی در مجلس را داشته باشند ولی آنچه ماحصل هفتم اسفند است در این عبارت خلاصه می‌شود: "اصلاح‌طلبان را به دلیل فرستادن «نمایندگان بی‌وزن و بی‌تجربه» و اصولگرایان را به دلیل گسیل «نمایندگان بی‌سر و بی رهبر» باید در انتخابات ناکام دانست".

با مقایسه میان نمایندگان پیروز اصلاح‌طلب در مجلس ششم با مجلس دهم، می‌توانیم
قاظعانه به بی‌تجربگی، خامی و در یک کلام نوباه بودن زنان و مردان راه‌یافته به مجلس دهم از لیست اصلاحات اذعان کنیم

با توجه به شواهد و قراین شاید بتوانیم این ادعا را داشته باشیم که از مجلس دهم صدای اصولگرایی بیرون نخواهد آمد اگرچه اصولگرایی روی برگه در اکثریت باشد ولی مجلس آینده قاعدتاً همسو با دولت قدم خواهد زد و ریاستش با توجه به اختلافات بین دو جریان اصولگرا و اصلاح‌طلب مشکل خواهد بود؛ اما اگر به هر دلیل اصلاح‌طلبان بتوانند در مجلس نمایندگان مستقل و غیره را با خود همراه کنند و فراکسیون اکثریت را تشکیل دهند، بدون شک، اصلاحات با چند سر مختلف وارد عرصه مدیریت مجلس خواهد شد و به‌نوعی هیئت رئیسه موازی بیرون از مجلس تشکیل خواهد شد حتی اگر اصلاح‌طلبان نتوانند به اکثریت هم برسند، بازهم اتاق فکر این جریان بیرون از مجلس نطق‌ها و دستور کار نمایندگان تازه‌واردش را تجویز خواهد کرد.

برای اثبات این ادعا برگردیم به اتاق فکر جریان مشارکت و مجاهدین انقلاب در مجلس ششم. اگر نیم‌نگاهی اتفاقات درون مجلس ششم داشته باشیم، به‌راحتی می‌توانیم به این نتیجه برسیم که اصلاح‌طلبان افراطی، ازآنچه نشان می‌دهند، مستبدتر هستند و با توجه به سابقه تندخویی از ابتدا تاکنون، قاعدتاً ردپاهای قابل‌توجهی از خود در صحنه بهارستان به‌جای می‌گذارند.

مهدی کروبی، قبل از اینکه قربانی مطامع افراطیون اصلاح‌طلب شود، سال 86 در مصاحبه‌ای با اعتماد ملی درباره مدیریت مجلس ششم و موضوع نامه گستاخانه نمایندگان آن مجلس به رهبر انقلاب می‌گوید: نامه را نمایندگان روی سایت‌ها قرار دادند. در آن روزها بود که یکی از نمایندگان اقلیت‌های مذهبی به دفتر من آمد و گفت که برخی از دوستان می‌آیند و بالای سر من می‌ایستند و امضا می‌گیرند و من آمده‌ام که صریحاً از این امضا اعلام برائت کنم. عده‌ای مکرر می‌آمدند و می‌گفتند که ما فکر می‌کردیم این نامه محرمانه است و حتی عده‌ای می‌گفتند که از اصل ماجرا خبر نداشتند و از امضای آن ابراز پشیمانی می‌کردند   .

رئیس مجلس ششم افزود: روز شنبه بود که به جلسه شورای عالی امنیت ملی رفته بودیم احساس کردم که وضع مطلوبی حاکم نیست و بخش مهمی از اعضا و به‌ویژه نیروهای مسلح از اوضاع ناراحت هستند. در همان حال دیدم که یکی از فرماندهان نظامی آنجا در حال توزیع نامه است، برخی اسامی را من آنجا دیدم و البته می‌دانستم که بسیاری با رضایت آن را امضا نکرده‌اند، بارها به دوستان گفته بودم که از بچه‌های مجلس با این روش امضا نگیرید، از کسانی امضا بگیرید که پایش بایستند.

کروبی ادامه داد: در جلسه شورای امنیت ملی، دیدیم آقای خاتمی بسیار برافروخته شد و نامه‌ای به رئیس دفترش که برادرش بود نوشت و گفت به روزنامه‌ها اعلام کنید نامه را منتشر نکنند، بعد هم آقای ربیعی را فرستادیم که حتماً تأکید شود، روزنامه‌ها آن را منتشر نکنند.

رئیس مجلس ششم یادآور شد: همان جا آقای خاتمی با توجه به حساسیت مجلس گفت: در مجلس نامه را نخوانید. من آمدم خودم بر کارم تکیه کردم، بنا هم نداشتم از کسی هزینه کنم و هزینه هم نکردم. همان شب یک فرد مهم و حساس به من تلفن کرد و گفت: اگر این نامه در مجلس خوانده شود رادیو مجلس قطع می‌شود، من هم به آن‌ها گفتم که شما نباید رادیو را قطع کنید زیرا رادیو مجلس در اختیار رئیس مجلس است و با دستور رئیس قطع می‌شود ولی من جلوی این قضیه را می‌گیرم و حتی اگر هم لازم باشد می‌گویم که رادیو را قطع کنند اگر شما این کار را بکنید اوضاع به هم می‌ریزد.

کروبی افزود: در آن روز دوستان هر چی تلاش کردند امضا را به حدی برسانند که در صحن علنی، نامه خوانده شود امضا به حد لازم نرسید. در همان روزها قرار بود آقای رسول مهرپرور نطق کند که شنیدم او را قانع کرده‌اند تا نامه را در نطق خود بخواند. تا او خواست تا پشت تریبون قرار گیرد من به او سه پیشنهاد کردم و گفتم: یا نطق خود را کنار بگذار و یا اینکه نطق عادی خود را بخوان و یا من رادیو را قطع می‌کنم.

رئیس مجلس ششم اظهار داشت: آقای مهرپرور راه دوم را انتخاب کرد و نطقش را ادامه داد و او بهترین راه را انتخاب کرد.

کروبی تأکید کرد: در این ماجرا گروهی خاص در درون مجلس با هماهنگی گروهی در خارج حرکت‌ها را کنترل و هدایت می‌کردند.[1]

فارغ از تمام اظهارات کروبی، آخرین جمله اعترافات وی قابل‌توجه است: "در این ماجرا گروهی خاص در درون مجلس با هماهنگی گروهی در خارج حرکت‌ها را کنترل و هدایت می‌کردند."

حال برگردیم به راه‌یافتگان بی‌وزن، بی‌تجربه و بعضاً بی شناسنامه از لیست اصلاحات به مجلس دهم، هفته گذشته گوشه‌ای از مصاحبه پروانه سلحشورینماینده منتخب مردم تهران در مجلس دهم در شبکه‌های اجتماعی منتشر شد، مصاحبه‌ای که سلحشوری به‌صراحت به نمایندگان زن مجلس توهین می‌کند و دستور شرعی حجاب را بدون هیچ مبنایی زیر سؤال برده و بر اساس جهل خود نسبت به مبانی دینی و شرعی اعلام می‌کند "روزی فرا خواهد رسید که زنان بتوانند بدون حجاب در جامعه ظاهر شوند!"

اگرچه سلحشوری که فیلم اظهارات موهن وی نیز بیرون آمده است، ظرف کمتر از یک روز این اظهارات را تکذیب کرد ولی بر اساس متن منتشرشده توسط ایسنا، به روشنی مشخص بود که وی بر اساس بی‌تجربگی و خامی و هیجان کاذب، اظهاراتی داشته است که باتجربگان طیف سیاسی او می‌دانند نتیجه این اظهارات به نفع آن‌ها نخواهد بود، لذا اگر بگوییم به سلحشوری دستور دادند‌ و گوشزد کرده‌اند که فوراً از مردم عذر بخواهد، دور از واقعیت نیست زیرا اگر خانم نماینده قبل از چنین اظهاراتی قدری تجربه سیاسی و جامعه‌شناسی داشت، قطعاً به این شکل مقابل احکام دینی مردم جامعه‌اش نمی‌ایستاد و با اصل حجاب مخالفت نمی‌کرد.

به هر جهت به نظر می‌رسد، شورای عالی یا سیاست‌گذاری با به تعبیر دیگر اتاق فکر مشارکت- مجاهدین- کارگزاران، برای پیشبرد اهداف خود نیازمند مدیریت نوباوگان سیاسی گسیل یافته در بهارستان است و اگر بتواند در صحن علنی مجلس به اکثریت برسد، قطعاً برای ریاست و مدیریت هیئت‌رئیسه نیز وارد عمل خواهند شد.