پایگاه مقاومت بسیج شهدای بلسبنه

باستانی؛ پیوند اتاق فکر لندن با اتاق عملیات تهران

باستانی هرچند از روزآنلاین در ظاهر اعلام استعفا کرد، اما بطور مداوم تحلیل‌های وی با همان دستمایه افشاگری (هرچند دیگر اطلاعات دست اول و موثق چندانی برای خرج کردن ندارد) در این وبسایت منتشر می‌شود. از جمله، مطالب وی پیش از انتخابات 88 و ادبیات آن برای خط دهی به سایر رسانه‌ها و عوامل میدانی است که قدم به قدم برنامه این جریان برای حوادث پس از انتخابات را تشریح کرده است. 

روز‌آنلاین همانند بی‌بی‌سی فارسی و چند سایت دیگر اصولا جایی است که سند آن به نام افرادی چون باستانی، بهنود، اسدی و امثالهم خورده است و به قول داریوش سجادی مشاور سابق کروبی و فعال اصلاح‌طلب مقیم آمریکا «اگر بی‌بی‌سی فارسی و صدای آمریکا [اضافه کنید روزآنلاین و گویانیوز و رادیو زمانه] نبودند، همه اینها [خبرنگاران فراری] باید گدایی می‌کردند.»

باستانی آمادگی اتاق‌فکر رسانه‌های مورد اشاره برای انتخابات 88 را در مهر سال قبل مطرح کرد و در گزارشی که آن زمان تنها رنگ و بوی گمانه‌زنی و تحلیل [به گفته خود باستانی خیالپردازی، سیاه و ناشایست] داشت، بعدها مشخص شد که بر مبنای برنامه‌ای دقیق و با هماهنگی کامل با تهران تهیه و به تدریج در رسانه‌ها و فضای مجازی منتشر می‌شود. 

باستانی در گزارش مهر 87 خود، از «فردای انتخابات 88» می‌گوید:

«بگذارید در بحبوحه بحث های داغ انتخاباتی، اتفاقات پس از برگزاری انتخابات را با هم مجسم کنیم. این کار، حتی اگر ‏تنها یک خیالپردازی باشد، احتمالا ضرری نخواهد داشت. با عرض پوزش از تمام دوستانی که این خیالپرداری را، ‏زشت، ناشایست یا سیاه خواهند یافت...

فرض کنید شمارش آرای کاندیداهای ریاست جمهوری رو به پایان است. از میان نشریات اصلاح طلب، 2 – 3 تایی که ‏باقی مانده اند، هشدارهای پیاپی شخصیت های سیاسی را در مورد اهمیت "سلامت انتخابات" بازتاب می دهند. سایت ‏های داخل کشور، اندکی بی پرواتر از روزنامه ها، پر شده اند از اخبار مشخص تر در مورد تخلفات انتخاباتی. سایت ‏های خارج کشور، علاوه بر انعکاس اخبار رسیده از داخل، مطالبی پیاپی را نیز در مورد مخدوش بودن اصل انتخابات ‏به چاپ می رسانند...

در کنار همه اینها، وزارت کشور ایران اعلام می کند که انتخابات با مشارکت بالای شهروندان (مثلاً 62 ممیز 37 دهم ‏درصد) برگزار شده؛ که چند مورد شکایت کاندیداها به نحوه شمارش آرا در این یا آن شهر وجود داشته که رسیدگی شده ‏و مورد خاصی نبوده؛ که سرانجام، آقای ‏X‏ (آقای احمدی نژاد یا فرد دیگری مانند ایشان) با ‏Y‏ میلیون رای، رقیب خود ‏را با اختلاف ‏Z‏ رای شکست داده و در این میان، درصد مختصری هم رای مخدوش هم وجود داشته است...»

باستانی در این تحلیل به قول خود «خیالپردازانه و ناشایست» قدم به قدم واکنش‌های رسانه‌ها در داخل و خارج و حرکت‌ کاندیداهای اصلاح‌طلب را [در لابه‌لای تحلیل‌هایی از  رفتار رسانه ملی و نامزدهای اصولگرا] مطرح می‌کند و در نهایت با این فرمول سلامت نتیجه انتخابات را زیر سؤال می‌برد؛ فرمول آشنایی که در 88 و پس از آن به عنوان تنها شاهد معترضان به نتیجه انتخابات دستمایه 8 ماه آشوب شد:

«سوال 2: در صورت وقوع تخلفات گسترده در انتخابات ریاست جمهوری، اصلاح طلبان حاضر در رقابت (اعم از ‏طرفداران آقایان نوری، خاتمی، کروبی یا... ) چه خواهند کرد؟ طرفداران هر (یا تنها) کاندیدای اصلاح طلب، اساساً ‏چگونه ثابت خواهند کرد که تقلب اتفاق افتاده؟ به عنوان نمونه، در شرایطی که شمارش آرا به صورت متمرکز و در ‏ساختمان وزارت کشور (که توسط آقای کردان یا مشابه ایشان اداره می شود) و نه در حوزه های انتخاباتی صورت ‏بگیرد و اجازه نظارت ناظران کاندیداها بر نحوه شمارش آرا هم داده نشود، و بعد اعلام شود که آقایان ‏X ‎‏ و ‏Y‏ از جناح ‏محافظه کار، از باب مثال با 7 و 5.5 میلیون رأی به مرحله دوم راه یافته اند و آقای ‏Z‏ از جناح اصلاح طلب یا شبه ‏اصلاح طلب فرضا با 5 میلیون رأی در جایگاه سوم و چهارم قرار گرفته اند،برای اصلاح طلبان چه امکانی وجود ‏خواهد داشت برای اثبات این که مثلا رأی اقایان ‏X‏ و ‏Y‏ در واقع 5 و 4.5 بوده و آقای ‏Z‏ در واقع 8 میلیون رأی آورده؟‏...»

 

اما باستانی در انتهای تحلیل خود راه‌حلی را ارائه می‌دهد که چند ماه بعد از آن، با عنوان «کمیته صیانت از آراء» دو نامزد اصلاحات در داخل کشور مطرح می‌شود تا بتدریج پایه‌های شائبه در صحت نتیجه انتخابات و شمارش آراء که باستانی هم صراحتا به آن اشاره کرده بود، نهادینه شود:

«خلاصه کنیم: در انتخابات آینده، اگر گروه های سیاسی بتوانند با بسیج نیروهای خود، یک درصد بر میزان شفافیت ‏انتخابات تأثیر بگذارند، کاری بزرگ را انجام داده اند. و اگر در غیاب چنین تأثیرگذاریی، جریانات هوادار شرکت یا ‏تحریم در انتخابات یا کاندیداهای اصلاح طلب رقیب را "منهدم" هم بکنند، تنها دستاوردشان ایجاد اندکی کینه بیشتر در ‏مقایسه با گذشته بوده است...‏

بترسیم از روزی که در شرایط در گیر بودن اصلاح طلبان و تحول‌خواهان به زدن یکدیگر، فضای انتخابات به جایی ‏برسد که ارقامی چون "درصد مشارکت" یا "درصد آرای کاندیداها" در آن، بدون هیچ هزینه‌ای برای مجریان و ‏ناظران انتخابات، قابل تعیین باشند...»

باستانی پس از انتخابات (هفتم مردادماه 88) هم برخی دیگر از تصمیمات اتاق فکر لندن را برای تهران تشریح کرد تا در این خط را در مطالبات خود بگنجانند؛ استعفا یا برکناری رئیس جمهور منتخب، ابطال انتخابات و برگزاری مجدد آن با نظارت‌های فراقانونی یا حتی بین‌المللی:

«آیت الله خامنه ای می تواند با ملاحظه وضعیت روانی ویژه آقای احمدی نژاد، به همان شیوه که در مورد مشایی عمل کرد، از رییس جمهور بخواهد که برای مصالح عالی نظام از پست ریاست جمهوری استعفا دهد. این تصمیمی است که با توجه به تنش های بی سابقه ای که آقای احمدی نژاد با نهادهای نظام ایجاد کرده، امکان توافق بر سر آن در سطح حکومت، کاملاً وجود دارد.با استعفای محمود احمدی نژاد، بدون آن که رهبر مجبور به اذعان به تقلب در 22 خرداد شود، انتخابات ریاست جمهوری خود به خود تجدید خواهد شد...

در چنین شرایطی، برگزاری انتخاباتی مجدد – و این بار تحت نظارت واقعی نمایندگان افکار عمومی تا کار به تنشی عظیم تر پس از انتخابات نکشد - می توان کشور را از بحرانی که از 22 خرداد تاکنون دچار آن شده است نجات دهد؛ اگر هنوز عزمی برای حل عقلانی مشکلات وجود داشته باشد...»